گوشاتو باز کن

میخواستم این بار حرفای دلم بگم. حرفایی که دیگران نمیخواستند بشنوند ولی این دفه با صدای بلند میگم که گوشای کر هم بشنون مخصوصا تو...

شنیدین که میگن روزگار میگرده .این روزگار واسه من هم چرخید

من چی کار کنم تخسیر خودش بود میخواست ..........

اون غرورشو بیشتر دوست داشت منم تنهاش گذاشتم که با غرورش خوش باشه.

ولی اون یه فکر دیگه کرد من نامرد نیستم

نامرد اونایی هستن که فقط به خودشون فکر می کنن. اینا رو خیلی وقت بود می خواستم بگم ولی کو گوش شنوا

ولی بازم میگم دنیا همین جور نمیمونه یه روز میشکنه خواب زمونه

تمام

 





رفتی و ندیدی که چه محشر کردم

از اشک تمام کوچه را تر کردم

 وقتی که سکوت خانه دلتنگم کرد

  وابستگی ام را به تو باور کردم
زبیا بود ...

(فرستاده شده از یک دوست)

دچار

دچار یعنی

عاشق

فکر کن که چه تنهاست

ماهی کوچک

که دچار دریای آبی بیکران است

چه کسی خواهد دید مردنم را بی تو

گاه می اندیشم خبر مرگ مرا با تو چه کسی می گوید

آنزمان که خبر مرگ مرا میشنوی

روی خندان تو را کاش که می دیدم

چه کسی باور خواهد کرد

جنگل عشق مرا

آتش عشق تو خاکستر کرد

می توانی بر من زندگانی بخشی

یا بگیری از من آنچه را می بخشی

 

خدا خدا یا اگر به کام من جهان نگردانی جهان بسوزانم

اگر خدا خدایا مرا بگریانی من آسمانت را به غم بگریانم

فصل رفته ی عشق...

منو نسپُر به فصل رفته ی عشق

نزار کم شَم من از آینده ی تو

به من فرصت بده گم شَم دوباره

تویه آغوش بخشاینده ی تو

به من فرصت بده برگردم از مرگ

به تو برگردم و یارِ تو باشم

به من فرصت بده بازازسره نو

دچاره تو،گرفتار تو باشم

فصل رفته ی عشق...

منو نسپُر به فصل رفته ی عشق

نزار کم شَم من از آینده ی تو

به من فرصت بده گم شَم دوباره

تویه آغوش بخشاینده ی تو

به من فرصت بده برگردم از مرگ

به تو برگردم و یارِ تو باشم

به من فرصت بده بازازسره نو

دچاره تو،گرفتار تو باشم

فصل رفته ی عشق...

منو نسپُر به فصل رفته ی عشق

نزار کم شَم من از آینده ی تو

به من فرصت بده گم شَم دوباره

تویه آغوش بخشاینده ی تو

به من فرصت بده برگردم از مرگ

به تو برگردم و یارِ تو باشم

به من فرصت بده بازازسره نو

دچاره تو،گرفتار تو باشم

فصل رفته ی عشق...

منو نسپُر به فصل رفته ی عشق

نزار کم شَم من از آینده ی تو

به من فرصت بده گم شَم دوباره

تویه آغوش بخشاینده ی تو

به من فرصت بده برگردم از مرگ

به تو برگردم و یارِ تو باشم

به من فرصت بده بازازسره نو

دچاره تو،گرفتار تو باشم



 

نگاهم کردی و بستی به زنجیرم

نگیر از من نگاهت را که می میرم



 زندگی فصل پر از رویاست  

         زندگی دشتی پر از غوغاست

               زندگی پرواز افکار نگاه ما به قهر سینه و دلهاست

                     زندگی رفتن به اوج دیدنی هاست

                            شیوه رقص پرستو هاست

                            زندگی روییدن گلها در تن صحراست

                               آری زندگی زیباست

.....عشق.....

عشق یعنی مستی و دیوانگی 
     عشق یعنی با جهان بیگانگی
         عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
             عشق یعنی سجده با چشمان تر
                  عشق یعنی در جهان رسوا شدن
                      عشق یعنی اشک حسرت ریختن
                             عشق یعنی لحظه های التهاب
                                 عشق یعنی لحظه های ناب ناب
                                       عشق یعنی قطره و دریا شدن
                                             عشق یعنی دیده بر در دوختن
                                                   عشق یعنی در فراقش سوختن

عشق فریب است

رسم زندگی این است
    یک روز کسی رو دوست داری
    و روز بعد تنهایی
    به همین سادگی
    او رفته است
    و همه چیز تمام شده است
    مثل یک مهمانی
    که به آخر می رسد
    و تو به حال خود رها می شوی
    چرا غمگینی
    این رسم زندگی است
    
    تو نمی توانی آن را تغییر دهی
    پس تنها آوازی بخوان
    این تنها کاری است که از دست تو بر می آید

    آوازی بخوان

درد دل با دل – ماه تمام من

چـــرا دنــیــا پــره از حــــادثــه هـــــای وارونـــه

                                    عاشق کسی میشی  که عــاشـقــــی نــمــی دونــه

من به دنبـال تــو و تــو دنــبــال کـــســی دیــگــه

                                    هیچکدوم از ما دو تا بـه اون یکی راست نمی گه

من واســه ی  چــشــمـای نـازنین تو یک دیوونم

                                     من دوســت دارم ولــی عــلــتــشــو نــمــی دونــم

حـــالا کــه مــی خــوای بــری بــذار نگاهت بکنم

                                     چون یه بار دیگه می خوام این دلو ســاکت بکنم

یــــه چـــیــزی فقط بـــذار واســـه روز تــــولـدت

                                      هـــدیــم رو  بــیـــارمــو بــازم بــدم دست خودت

آدما فکر می کنن شــاعـــرا خـــیلـــی غـــم دارن

                                      کاش فقط این بود اونــاخیــلی کــسا رو کم دارن

عاشق کسی می شن که عـاشـقـــاش فـــراوونــه

                                      بین انتخاب عـشــقــش عــمـریه کـــه حــیــرونه

اونی رو که دوست داری چرا تو رو دوست نداره

                                      شایــدم دوســت داره ولــی بـــه روش نــمـیــاره

ولـــــی نــــه ایـــنــا مــال نـــداشـــتـــن لــیــاقــته

                                     اگه حرفم میزنــه بـــا تــو فـــقــط یـــه عـــادتـــه

نکنه جــملـــه هـــاشــو پـــای مــحــبــت بـــذاری

                                      بهتره حـــرفــاشـــو بـــه حــســاب عـادت بذاری

از خودش نمی شنوی اگه یــه روز بــخـــواد بره

                                      وقتی مـی پـــرســـی ازش مــیــگــه آره مسافره

ولـــی تــو شــب مــیــشیــنی که باز اونو دعا کنی

                                     یـــا واســــه ســلامــــت او نـــذراتـــو ادا کــنــی

چـــه قـــدر بــیـــن دلا و حــــرفــای مـــا فـاصلس

                                      چشمامون می خنده اما دلامون بـی حــوصــلـس

دوست نداشتن همو یه جور پنهون مــی کــنــیــم

                                      نمی دونیم که داریم یه قلبو ویرون مــی کــنــیـم

کاش بیاییم آبروی مجنون و ایـن قـــدر نــبــریــم

                                      دیگه منت نذاریم وقتی کــه نـازی مــی خـــریــم

عاشقی یعنی عـمـــل نــه شــکــــایــت نــه گــلــه

                                      اگه حتی بینمون بــاشـــه یـــه دنــیـــا فـــاصــلـه

                       مهم اینه که چقدر دوسش داری فــقــط هــمــیــن

                       اگـــه لازم بشـــه آبــــرورو بـــنــداز رو زمــیـــن

غصه نخور مسافر – ماه تمام من

غصه نـــخور مســافر اینجا مــا هم غریــبیم

                                        از دیدن نــور مــاه یـــه عــمره بـــی نصـــیبیم

فرقــی نداره بـــی تـــو بــهارمــون بــا پاییز

                                        نمی بینی که شعرام همــه شــدن غــم انـگــیز

غصه نــخور مســافر اونجا هوا که بد نیست

                                        اینـجــا ولــی آســمون بــاریــدنم بلــد نــیســت

غــصـه نــخــور مــســافــرفــدای قــلب تنگت

                                        فــدای بـــرق نـــاز اون چـــشــای قــشــنگــت

غصه نخور مســـافــرتــلــخــه هـــوای دوری

                                        من که خودم می دونم که تــو چـــقد صــبوری

غصه نخور مـســافــربـــازم مــیــای بــزودی

                                        مـــارو بــگــو چــه کــردیم از وقتی تو نبودی

غصــه نــخــور مــســافــرغــصــه اثـر نداره

                                        از دل تــو مـی دونــم هــیچــکــی خــبـر نـداره

غصــه نــخــور مـسافــررفـتـیم تـو ماه اسفند

                                        بـهــار تــو بـرمـی گردی چـیزی نـمونده لبخند

غصه نخور مسافرهمیشه این جـوری نیــست

                                        همیشه که عزیزم راهت به این دوری نـیــست

غـصــه نـخــور مــــســافــرتـــولــده دوبـــاره

                                       غــصــه نـــخــور مــســافر غصه نخور ستاره

غــصــه نــخــور مــسـافرغصه کار گُلا نیست

                                        ســفــر یــه امــتـحــان ِ بــه جون تو بلا نیست

غــصــه نــخــور مــســافــر تو خود آسمونی

                                         در آرزوی دوری کـــه بــیــایــی و بــمــــونی

من و تو – ماه تمام من

تــو هــم تـرک، مــنـم تــرک

               ایـنــم یــه درد مــشــتـــرک

                                تو غصه دار من غصه دار

                                                  پس واسه چـی بـیـاد بهــار

تو بی چراغ من بی چـراغ

               کـی بگــیــره ازمــا سـراغ

                                تــو هــم غـریب منم غریب

                                                 عشق چی بـود یـعنی فریـب

تـو بــارونـی مــن بــارونی

              پــس کــجــا رفت مهربونی

                                من بـی وفــا تــو بــی وفــا

                                                 چی کــار کـنــه بــا مــا خــدا

من بی فروغ تو بی فـروغ

             بازم به هـم بـگــیـم دروغ!

                                من انتـظــار تــو انــتـظــار

                                                  مــن بــاریـدم تــو هــم ببار

من چشم خیس تو چشم خیس

            برام یــه چیــزی بنــویــس

                                تو بــی گــنـاه مــن بی گناه

                                                  یعنی همش بـود اشــتــبــاه

                          مــن اعــتــمــاد تــو اعتمـاد

                          عشق و چرا دادیـم بــه بـاد ؟

وعده ما لب دریا – ماه تمام من

روی عکسا گـرد و خـاکِ

      بــیــشــتــر ِ دلا هـــلاکـــه

                 عهد و پیمـونــا شکــستـه

                         رشــتـه ی دلا گــســســته

                                 آدمــــا یــا هـــمــه مــردن

                                          یــا کــه مات و دل سپردن

آســــمـــونـــا پــــره دوده

      قلب عــاشـــقــا کـــبـــوده

               تــشــنــه هــا هــلاک آبـن

                      همه حـرفــا بــی جــوابـن

                                چشمــا خــونــه ی سواله

                                         مهربـون شــدن مــحــالـه

درو دیــوارا ســیـــاهــــــه

     آدرســامون اشـــتــبــاهــه

              بــغــضــا بــی صدا و کاله

                     هــمــه از فــکــر و خـیاله

                                تا دلـــت بــخــواد مــساله

                                        تا بخوای عاشق و شـاعر

نــصــف ِ زنــدگــی نگاهه

      بقــیش هــمــش گــنــاهــه

             خستگی و بی اعـتــمــادی

                      شـک و تـــردیـــد زیـــادی

                               نــمره هــای عشقمون تک

                                       بامــا مــون بـدون لک لک

کاش تو قحـطــی شــقــایــق

        باز بشینیم ســوارقــــایــــق

                 آنقدر می ریم که ساحــــــل

                         از منو تو بشـه غـــافــــــل

                                 قایق و با هم مـی رونیــــم

                                           می ریم اونجا ها می مونیم

نــه بــرای عشـــق مــیــلی

         نـــه کــســی بــه فــکر لیلی

                   حک شده رو هر دیـــــواری

                            کــه چــرا دوســم نــــــداری      

                                    زنده بودیــم اگــه فــــــردا

                                              وعده ی مــا لــب دریـــــا

                        نره از یـــاد تــو زیــبـــــا

                        وعــده ی مـــا لـب دریــا

 

قلب ما

ماننده قهوه خانه های سر راه

یاد آور غروب است

هیچ مسافری را برای همیشه

                                                             در خود جای  نخواهد داد







من فقط یک چیزی از خداخواهم              

دلم میخواهد

واسه یکبار هم که شده دلت واسم تنک بشه

آنروز جه صمیمی با من دست دادی

تنها تو دست دادی من هر چه هست دادم



                                  دوست

ای کاش گل بودی و من از باغها میچیدمت

یا که طلوعی بودی و من از پنجره میدیدمت

ای کاش چشمانت ضد یخی داشت همچون رنگین کمان

که هروقت باران میبارید از دور می بوسیدمت

تقدیم به گل زیبای زندگیم

تقدیم به مونس زندکیم

ودوستی که دوستش دارم

این وبلاگ تقدیم به تمام کسانی که:

تکه ای از آسمان در چشمانشان

جرعه ای از در یا در دستانشان

و تجسمی زیبا از خاطره ی محبت گلهای سرخ

در معبد ارغوانی دلهایشان به یادگار مانده است

به آستانه ی نیلوفری تمام دلهای زلال هدیه می کنم

بهترین ها را برایتان آرزومندم

بیا که واسم عذاب جای خالیت وببینم

                                     می ترسم بمیرم اما یه بارم تورو نبینم

می دونم ته وجودت یه کمی مهروصفا هست

                                توی مکتب دل تو اسمی از عشق و وفا هست 

بدون که هرچی که باشی بت من بازم تو هستی

گرچه بردلم همیشه درای شادی روبستی

تو همونی که همیشه شعر رفتن و می خونه

رفتم از یاد کسی که توی یاد من می منونه

توبخند

توبخند وقتی می خندی همه دنیا می خنده

آسمون آفتابی میشه دربه روی شب می بنده

تودلیل خنده هامی

توغریق گریه هامی

توحبیب قصه هامی

بخون از زندگی بامن

بگو از روزهای روشن

سفرنرو

سفرنرو چشم انتظارم نزار

                                          بیاتووسرروی شونه ام بزار

می خوام تمام عمرمومن خاک پایت کنم

                                        چشمامومن بدربرات جون وفدایت کنم

بزارکه خوب نگات کنم برای آخرین بار

                                           نمی تونم بهت بگم خدا تورو نگهدار

هرچی که تودلم بود که صادقانه گفتم

                                        نزارکه بیشتر ازاین به پای تو بیفتم    حقیقت را برات بگم به آخر خط رسیدم

اینو بدون از همه کس توزندگیم دل بریدم

نمی دونی چقدر دلم تنگ برای دیدنت

برای مهربونیات ، نوازشات ، بوئیدنات
 

دوستت دارم ...

گفتی بگو ، منم می گم ، دوستت دارم یه عالمه

                             از عاشقیم هر چی بگم خیال کنم بازم کمه

                                 اره گلم تو که باورت نمی شه همون

لحظه

لحظه تلخ جدایی که براونفرین باد

لحظه مردن من بودونمی دانستم